blog 12

Blog 12 

Wat een weekend hier weeral. 

Korte schets. 

Vrijdagavond. 22u30. Ik lig gedoucht en wel op mijn matras in de keuken een boek te lezen op mijn ipad, en val bijna in slaap, terwijl Eder Gabi nog aan het uitlaten is. Ik sms Eder nog om te vragen of hij bijna thuiskomt, en hij antwoord me dat hij niet ver meer van huis is. 

Enkele minuten later komt Eder binnen in de keuken, met achter hem 6 man. De familie vanuit Blumenau is aangekomen in 2 auto´s en komen een weekendje BC doen…  

1 andere neef die ook toekomt vult de bende aan…. 

Ik dus weer uit men bed en opnieuw aankleden, want we gaan blijkbaar nog een stapje in de wereld zetten. 

We wandelen langs Avenida Atlantica (de straat langs het water ) richting een karaokebar. 

Ergens op onze wandel daar naar toe, passeren we een groepje dronken mensen. Die kom je uiteraard wel meer tegen op een vrijdagnacht, maar dit groepje sprak ons aan, en voor ik het goed en wel besefte waren ze muziek aan het maken en aan het zingen, en iedereen deed mee. Op die moment zegt een neefje tegen me: welcome in Brasil !! ;) 

Ok , na die vertoning wandelen we verder. De karaoke is gelukkig niet te ver. Maar doorwandelen kennen ze hier niet, alles is op zen gemak. dus het duurt wel even voor we eindelijk daar zijn. We moeten onze paspoorten laten zien om binnen te gaan en Je krijgt dan een papiertje met je naam op, telkens je naar de bar gaat om iets te drinken wordt dat op dit papiertje aangeduid zodat je niet de hele tijd met geld bezig bent. Je betaald enkel op het einde. Als je dit papiertje kwijtraakt moet je wel 200 reals betalen… 

Ik drink 2 caiperinhas Morango. Iedereen zingt mee met de muziek die telkens door andere mensen gezongen wordt op een podiummeke. Ook de familie-Pinheiro zingt in kleine groepjes enkele songs. Nadat Eder en ik  I don’t want to miss a thing van aerosmith gezongen hebben. Vertrekken we al wandelend terug naar huis. 

Omdat onze benen iets te lang zijn voor het slakkentempo om 03u30 ´s nachts, wandelen wij door naar huis en kruipen in ons bedje. 

2 neefjes zijn ergens anders gaan slapen maar de andere 5 mensen zijn dus allemaal blijven slapen in een huisje waar Eder en ik al op de keukenvloer slapen… Al een geluk was de roommate van de broer van Eder er niet. Dus zijn 1 persoonsbed werd ingepalmd door 2 personen. En buiten werd er ook een 1 persoonsmatras gelegd waar er dan nog een ander koppel op heeft geslapen… jawadde seg. Maar dat is hier dus de normaalste zaak van de wereld. En niemand die er raar van opkijkt of moeilijk doet. 

De volgende dag is het de laatste dag van de winter, maar het weer is heerlijk. We gaan met zen alle naar het strand. We huren een parasol…. 

Een parasol in de winter!!! 

Ik heb daar dan ook totaal geen gebruik van gemaakt en heb me volle bak in de zon gelegd! Maar aangezien ik maandag pas aan mijn tattoo had laten werken moest ik wel nog altijd een topje of tshirt dragen. alle, iets dat mijn tattoo bedekt he. Maar in elk geval heb ik er van genoten :) 

Opvallend, iedereen draagt hier minibikini´s en heel erg veel vrouwen hebben borsten die rechtop staan als ze op hun rug liggen te zonnen :) 

Wij kruipen die avond op een schappelijk uur in ons bedje, nadat ik me heb ingesmeerd met anti-muggen-spray. 

Taisa en haar man vertrekken nog naar Blumenau. Maar de rest van de bende blijft nog een nachtje slapen. 

En vertrekken de ochtend nadien naar huis. 

Die volgende ochtend dag hebben we met 2 andere nichtjes afgesproken om naar het strand te gaan, We rijden naar het aangrenzende dorpje, Itajai. 

We zitten voor ongeveer 3 uur op het strand maar er staat een serieuze wind die het de helft van de tijd wel frisjes maakt. 

Ik en Bruna gaan wel even in zee. Ma echt. da zijn grote golven! Ik durf daar echt niet te diep in gaan want die golven zijn sterk en hoog. 

Ik ben waarschijnlijk nul de botte gewoon, maar toch…! 

S’avonds maken we samen met Bruna (nichtje) en Gabriel (vriend) en Gabi (hond) ;) Nog een lange wandeling langs het water. Er lopen heel veel  honden rond op de dijk (met baasjes aan de leiband uiteraard). Dus het is een gesnuffel van hier tot in Tokio. En Gabi heeft het naar haar zin! 

Gabi is nog altijd even mooi, lief, braaf,… Die doet echt geen vlieg kwaad. En als er van die kleine mormels beginnen te blaffen dan trapt ze het liever af ;) Luisteren doet ze ook steeds beter en beter. Ze komt aan je voet zitten als je „perne” zegt. en ze laat haar speelgoed los als je „los” zegt. Het is een schatteke en nog steeds de koning ter rijk. Ze heeft nu een hele zetel tot haar beschikking om in te slapen + haar bench…. 

slaaplekker!! 

Love! 

Elies 

x